Νοιώθω ότι στερούμαι κάποια πράγματα.
Μου λείπει ένα θέατρο ,ένας κινηματογράφος μία ΕΡΜΟΥ, μία ΤΣΙΜΙΣΚΗ να ξεχαστώ στις βιτρίνες. Μία βόλτα στην παραλία.
Ένα πολύβουο νυχτερινό μαγαζί.
Αυτά που λείπουν
ΖΗΛΕΥΩ και θεωρώ ότι είμαι ΑΤΥΧΗ που ζω σε μία επαρχιακή πόλη με περιορισμένους ορίζοντες και συγκεκριμένες δράσεις.
Ευτυχώς είναι και άλλες στιγμές (οι περισσότερες ) που αισθάνομαι τυχερή γιατί ζω μακριά από τα ασφυκτικά κέντρα.Κι’ ότι μου λείπει το αναπληρώνω.
Αισθάνομαι τυχερή που μπορώ να φωτογραφίζω ανθρώπους, χρώματα και εικόνες ξεχασμένες μα γοητευτικές.
Τυχερή που γεύομαι και αυτοσχεδιάζω με καρπούς του δάσους και της φύσης.
Κάστανα, σύκα, μήλα, σταφύλια...
και μιά χούφτα βατόμουρα και σούρβα!
Τυχερή που απολαμβάνω τον καφέ μου, το ψητό στη σούβλα ή το φασιανό σ’ ένα απ’ τα γραφικά μαγαζιά της περιοχής μου αγναντεύοντας την απεραντοσύνη της Πίνδου 
είτε κατάλευκη
είτε καταπράσινη
Τυχερή που περιδιαβαίνω πλακόστρωτα , γεφύρια πέτρινα και συμμετέχω σε γιορτές του δάσους , μανιταρογιορτή, καστανογιορτή
Κι’ ακόμη πιο τυχερή στην ανοιχτή πόρτα του εξοχικού σπιτιού μου , εκεί στο Κυπαρίσσι των Γρεβενών προσμένοντας τα παιδιά μου , τους φίλους μου .
Είναι πολύ εγωιστικό να τα θέλω όλα.Να είμαι μόνο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ.
Δεν γίνεται . Και αρκούμαι σε όσα έχω.Και προσπαθώ οι στιγμές που ζηλεύω να είναι λιγότερες από εκείνες που οι άλλοι με καλοτυχίζουν!
23 σχόλια:
ααα δεν σε πιστεύω!
ειλικρινά θεωρώ ότι ζεις σε ένα παράδεισο - εμείς στην πρωτεύουσα έχουμε ποιότητα ζωής που δεν φτάνει ούτε στο ελάχιστο τη δική σας!
οι φωτογραφίες σου τα λένε όλα!
εγώ σου εύχομαι να είσαι πάντα γερή και να απολαμβάνεις αυτά που εμείς -δικαιωματικά- ζηλεύουμε!!!
Δημητρούλα μου είσαι Τυχερή!!!
Με κεφαλαίο Τ!!!
Τελεία και παύλα!
Μια απογευματινή βόλτα στα ξέφωτα του δάσους = χίλιες βόλτες στις πολύβουες πόλεις.
Για μένα είσαι σίγουρα τυχερή! Μπορεί μερικές στιγμές να ζηλεύεις τη ζωή στην πόλη αλλά εμείς ζηλεύουμε τη δική σου ζωή κάθε ώρα και στιγμή;-)
Αχ Δήμητρα με έκανες να ζηλέψω, άλλη διάσταση ο χώρος που ζεις, εμείς μόνο μυρωδιά παίρνουμε όταν πάμε στο χωριό.
Νομίζω είναι Τύχη αυτό που ζεις, μην νομίζεις ότι εμείς που είμαστε στην πόλη απολαμβάνουμε τα υποτιθέμενα καλά της πόλης.
Να είσαι πάντα καλά και να μας στέλνεις τις όμορφες εικόνες σου.
Δήμητρα εγώ σε καταλαβαίνω ίσως πιο πολύ, γιατί έφυγα από την Αθήνα πριν 13 χρόνια και εγκαταστάθηκα στην επαρχία. Υπάρχουν στιγμές που μου λείπουν πράγματα μα πιο πολύ πρόσωπα. Όταν βγαίνω όμως στη βεράντα μου με ένα ποτηράκι κρασί και η ηρεμία και ο έναστρος ουρανός με τυλίγουν νιώθω πόσο τυχερή είμαι!
Nanashi ναι είμαι ευτυχισμένη και ευχομαι και σε 'σας το ίδιο!
Betty καλή μου αυτή η ποιότητα ζωής μας κράτησε στην επαρχία!
Τα παιδιά μου ζουν στην πρωτεύουσα και είναι στιγμές που θέλω να κατεύω στην Αθήνα, αλλά δεν το αποφασίζω γιατί με κουράζει η μεγαλούπολη!
΄Ελενα πράγματι είμαι τυχερή για πολλούς λόγους.
Ο πιό συμαντικός είναι ότι έχω έναν πολύ καλό σύντροφο, συμπαραστάτη σε ότι κάνω (ελπίζω να μην διαβάσει το σχόλιο μου και το πάρει επάνω του!) και δυό εξαιρετικά παιδιά που συμπληρώνουν έναν ευτυχισμένο γάμο!
Φιλιά
Ανώνυμε φίλε η βόλτα στο δάσος είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία και μας κάνει να ξεχνούμε όλα τα προβληματά μας.
Καλό βράδυ.
Ω ναι..
κι εγώ μένω έξω απο την πρωτεύουσα και πάντα επιδιώκω να φεύγω ακόμη μακρύτερα απο κείνη..
όποτε έχω να μπώ στην Αθήνα το κεφάλι γίνεται καζάνι..
τί να ζηλέψει κανείς απο τέτοια πόλη;
τα καφέ;
τα κλαμπάκια;
τι άραγε;
αυτά άλλωστε κάθε επαρχία έχει τα δικά της..
ενώ τα δάση και τις ομορφιές της Φύσης δέν τα βρίσκεις πουθενά στην πόλη..
να ευχαριστείς τον Θεό για το μέρος που ζείς..
καλησπέρα σας :)
Big mama σ' ευχαριστώ και όλους τους φίλους. Με τα λόγια σας με ανεβάσατε ψυχολογικά και πιστεψέμε σε κάθε μοναχική στιγμή στο δάσος ή στο σπίτι μου θα αισθάνομαι δίπλα μου την γλυκιά σας παρέα!
Ξανθή σ'ευχαριστώ.
Με μεγάλη μου ευχαρίστηση μοιράζομαι μαζύ σας στιγμές της καθημερηνότητας μου γιατί βλέπω ότι και σεις πράγματα απλά τα βλέπετε ωραία, όπως και είναι.
Λίλα είσαι από τους λίγους και όπως λες τυχερούς που πήγες κόντρα σ'αυτό που όλοι επιδιώκουν τη φυγή και την εγκατάσταση στις μεγαλουπόλεις και το 'κάνες επειδή το ήθελες και όχι γιατί σε υποχρέωσαν.
Φιλιά
Δήμητρα κρατάω την ανάρτηση σου απο το 2ο σκέλος της απο το ευτυχώς......
και κάτω.
Είσαι χίλιες φορές τυχερή, αξιοζήλευτη και πολύ πιο ευτυχισμένη απο εμας που ζούμε στο χάος....
Αναφέρεις βιτρίνες, διασκέδαση κα...
Εμείς που τα έχουμε μέσα στα πόδια μας, σάμπως πάμε και πουθενά; Οταν για να πας μια αποσταση 15 λεπτών, κάνεις 1 ώρα με τι κέφι να βγέις; Καλύτερα στο σπίτι με καλή παρέα!!
Και καλά που είστε και εσείς και μας βάζετε φωτο απο τη ζωή σας εκεί και ελπίζουμε ότι στο μέλλον ίσως και εμείς τα γευτούμε απο πρώτο χέρι.
Να σαι καλά :)))
στη φύση του ανθρώπου είναι να αναζητά που και που κάτι διαφορετικό, ακόμη κι αν αυτό είναι ο θόρυβος κι η απρόσωπη μεγαλούπολη,
αυτά όμως είναι υπέρ αρκετά για ένα διήμερο ταξιδακι μέχρι την συμπρωτεύουσα, παραπάνω δεν αντεχεται η πόλη, μήπως να ανταλλάξουμε σπίτια για κανένα μήνα;
το ξέρεις πως είσαι τυχερή, το ομολογείς, οπότε τι άλλο να πούμε!!!!!! μόνο υγεία θα μπορούσα να ευχηθώ, όλα τα άλλα μπορείς να τα απολαύσεις σε μια μικρή απόδραση από το δάσος!!!
και όπως θα έρχεσαι, φέρε και το καλαθάκι με τα μανιτάρια προς τα εδώ!!!!!
Πραγματικά είστε τυχερή. Η ποιότητα ζωής είναι το ζητούμενο σήμερα και έχει χαθεί στις μεγαλουπόλεις αλλά και λόγω των ωραρίων μας.
να είστε πάντα καλά να μας μεταφέρετε ΄παρόμοιες εικόνες.
Εμείς που ζούμε στην επαρχία είμαστε πολύ τυχεροί. Περισσότερα είναι τα υπέρ από τα κατά στην περίπτωση μας.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από το να ανοίγεις το παράθυρο σου το πρωί και να ακούς τα πουλιά, να βλέπεις μέχρι όπου μπορεί να φτάσει το μάτι σου, τα δέντρα, τα βουνά και πόσα άλλα. Α εγώ δεν το αλλάζω με τίποτα.
Θα συμφωνήσω απόλυτα με την αγαπητή ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ. Είναι στην φύση μας, να αναζητούμε κάτι διαφορετικό από αυτό που συνήθως έχουμε, αλλά όταν το αποκτήσουμε (έστω και για λίγο) καταλαβαίνουμε την αξία αυτού που έχουμε στην πραγματικότητα ως καθημερινή θέση και στάση ζωής.
Τυχερή είστε καλή μου.
Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι κάποια στιγμή μόλις μπορέσουμε με τον αντρούλη μου θα φύγουμε εκτός Αθηνών :) Μας έχει κουράσει. Γεννημένοι, μεγαλωμένοι και οι 2 στην Αθήνα αλλά δεν αντέχουμε άλλο......
Κάπως έτσι νιώθουμε όλοι και όλες Δήμητρα που ζούμε στην επαρχια. Ζυγίζεις τα θετικά με τ΄αρνητικά. Εδώ δεν μπορώ να δω σινεμά, να ευχαριστηθω ψώνια μια παράσταση, τους δικούς μου. Όμως, ζούμε ήρεμα, σε έναν παράδεισο, μεγαλώνουμε ήρεμα τα παιδιά μας μεσα σε ένα ωραίο περιβάλλον. Ναι, είμαστε τυχερές. Κι εσύ πολύ τυχερή και πρέπει να δοξάζεις το Θεό που ζεις τόσο καλά και είσαι καλά. Να είσαι καλά πάντα!
agapiti mou exo pathei plaka me to blog sas!! oi suntages sas fainontai uperoxes mia mia oles tha tis perasw!!! i ebdomi earini sinaksiton manitarofilwn stous filippaious itan i proti mou kai pragmatika to olo klima, oi anthrwpoi, ta manitarpfagita fusika, i mousiki apotelesan mia aneksimitis aksias proswpiki empeiria gia mena!! makari na ta kataferoume kai gia tin fthinoporini.. ax i loooove mushrooms!
oxox
Τι είναι "σούρβα";
Δημοσίευση σχολίου