Στέκει στην άκρη του δρόμου. Δεν την φύτεψε κανείς.Εκεί διάλεξε από πουλιών ταξίδι να βλαστήσει…
Τη φωτογράφησα με παγωμένα κλαριά, κατάλευκη το χειμώνα.
Ένοιωσε ευχαρίστηση και μου το ανταπέδωσε με τα ροζ μπουμπούκια της την άνοιξη.
Με περίμενε και τούτο το φθινόπωρο γεμάτη καρπούς. Αμέτρητους καρπούς!
Βάζω τις φωτογραφίες δίπλα –δίπλα νοιώθω κάτι σαν νοσταλγία ,κάτι σαν μοναξιά , κάτι σαν πίκρα!
Τους καρπούς της δεν τους καταδέχεται κανείς!
Τα πουλιά δεν πλησιάζουν ,είναι τόσο λίγα τώρα πια!
Τα ζώα αγριεύονται και φεύγουν από την όψη και το θόρυβο των οχημάτων!
Και οι άνθρωποι πεζοί ή οδηγοί προσπερνούν αδιάφορα.
Ποιός να προσέξει την ταπεινή αγριομηλιά που στέκει μοναχική στην άκρη του δρόμου!
Ποιος να δοκιμάσει τα άγρια ξινά μήλα !
Μόλις βγήκαμε από το Σούπερ Μάρκετ της γειτονιάς .
Και τα μήλα στη σακούλα μας : ΟΜΟΡΦΑ, ΑΝΟΣΤΑ , ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ!
Τους καρπούς της δεν τους καταδέχεται κανείς!Τα πουλιά δεν πλησιάζουν ,είναι τόσο λίγα τώρα πια!
Τα ζώα αγριεύονται και φεύγουν από την όψη και το θόρυβο των οχημάτων!
Και οι άνθρωποι πεζοί ή οδηγοί προσπερνούν αδιάφορα.
Ποιός να προσέξει την ταπεινή αγριομηλιά που στέκει μοναχική στην άκρη του δρόμου!
Ποιος να δοκιμάσει τα άγρια ξινά μήλα !
Μόλις βγήκαμε από το Σούπερ Μάρκετ της γειτονιάς .Και τα μήλα στη σακούλα μας : ΟΜΟΡΦΑ, ΑΝΟΣΤΑ , ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ!
Εξ' άλλου ανόρεχτα ανεβαίνουμε προς τα χωριά και όπως πάντα κουρασμένοι και εκνευρισμένοι .
Και τα παιδιά στο πίσω κάθισμα να παίζουν ηλεκτρονικό και να ανταλλάσουν μυνήματα στα κυνητά...τόσο απλά, τόσο καθημερινά!!!
15 σχόλια:
Στην Αγγλία χρησιμοποιούν πολύ τα cooking apples που είναι στυφά αλλά κρατούν το σχήμα τους όταν τα μαγειρεύεις. Δε διαλύονται. Τα άγρια μήλα τα χρησιμοποιώ στην αναποδογυριστή μηλόπιτα κόβοντάς τα στη μέση μόνο και όχι σε φέτες. Πασπαλισμένα με μπόλικη ζάχαρη και αρωματικά είναι ωραιότατα.
Δήμητρα να είχα τώρα ένα κι ας είναι ξινούτσικο και κακορίζικο, αυτά που τρώμε στις πόλεις δύσκολα τις πιο πολλές φορές τρώγονται!!
Καλό Σαββατοκύριακο!!
Ειδες πως μας φαινεται αυτη η αδιαφορια;!
Ετσι κι εμενα, ειμαι τυχερη και εχω ακομα γειτονια που μπορουν να παιξουν τα παιδια μου ομως οταν τους στελνω κατω που ειναι γεματο παιδια να παιξουν μετα απο 10 λεπτα μου ζητανε να ανεβουν με τους φιλους τους για να παιξουν ηλεκτρονικο.
Μερικες φορες γινομαι "κακια" και δεν τους αφηνω να ερθουν, μονο και μονο για να παιξουν λιγο στο παρκο που τους κανει περισσοτερο καλο.
Τι να πεις; νοσταλγια για το κομματι το ψωμι στο χερι μου και εξω στον δρομο για αμπαριζα....
ποσο το θυμαμαι;!
Μαρίζα τα έχω μαζέψει αυτά τα άγρια μήλα και θα τα δοκιμάσω να τα φτιάξω μηλόπιτα.
Ξανθή πως να μπορούσα να σου στείλω λίγα ξινόμηλα;
Πουαντερή το πρόβλημα όλων των μανάδων είναι το ίδιο, τα παιδιά μας δεν ξέρουν από παιχνίδι στην ΑΛΑΝΑ...με ένα κομμάτι ψωμί στο χέρι και όχι με κρουασάν !
οι καλύτερες αναμνήσεις μου είναι από τα καλοκαίρια στη Νάξο, στο ποτιστικό του παππού να κόβω τη ντομάτα και να μοσχοβολάει, το αγγουράκι πλυμένο στο τρεχούμενο νερό να το τρώμε με τη φλούδα και να απορούμε με την τόση νοστιμιά...
τι μελαγχολία με πιάνει όταν τα θυμάμαι, τίποτα δεν είναι το ίδιο, όλα πλαστικά, άγευστα, άχρωμα, ψεύτικα...και όχι μόνο τα φρούτα...
Τουλάχιστον εμείς κάποιες "απολαύσεις" τις προλάβαμε!
Στα παιδιά μας φαίνονται παράξενες, αλλιώς έχουν συνηθίσει, καμιά φορά αναρωτιέμαι μήπως φταίμε κι εμείς γι αυτό.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Με έλκυσε κοντά σου η αγάπη μου για τα μανιτάρια, με κράτησε η υπέροχη αισθητική σου-και όχι μόνο...
Τι όμορφες φωτογραφίες!
Συμμερίζομαι τους προβληματισμούς σου,η επαφή μου με τους νέους ,λόγω δουλειάς,δίνει κι αισιόδοξα μηνύματα.
Καλή μου ...ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
Το μύνημα σου μ'έκανε φιλιξενούμενη στο καταπληκτικό blog σου
θεωρώ λίγο να πω ότι απλά εντυπωσιάστηκα.
Θα πω : Μπορώ να ελπίζω
Αξίζει να ζω
Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι
Betty Καλησπέρα.
Εκείνα τα παιδικά μας χρόνια τα όμορφα...ας ξαναγύριζαν!
Ελενα ίσως έμεις δώσαμε περισσότερα από όσα έπρεπε στα παιδιά μας.
Ομως έχουν και αυτά τις χαρές τους, τα ενδιαφέροντα τους, όμως εμείς δεν τα καταλαβαίνουμε... πόσες φορές μας κάνουν περήφανους;
Κι όμως, εμένα αισιόδοξη μου φάνηκε η αγριομηλιά! Την είδα στις φωτογραφίες να μπουμπουκίζει την άνοιξη και να φορτώνεται μηλαράκια, σαν μια θεότητα γονιμότητας!
Για κοίτα την Δήμητρά μου καλύτερα!
Είναι μια κούκλα και συνεχίζει τον κύκλο της, επιμένοντας και αδιαφορώντας για τις άλλες μηλιές, που «ημέρεψαν» και παράγουν άνοστους καρπούς!
Καλώς σε βρήκα!
Μαζεύω ομορφιά...
Γοητεύτηκα από το μπλογκοσπιτάκι σου!
Καλή συνέχεια στη μέρα σου
Καταπληκτική η διαφορά και η ομορφιά στις 2 φωτο! Εντυπωσιακή η μηλίτσα!
Αγγελική, 50fm, Κική αγαπημένες μου μαζί με τις ευχαριστίες μου σας αφιερώνω το παρακάτω παραδοσιακό τραγούδι:
Μηλίτσα που 'σε στο γκρεμό
τα μήλα φορτωμένη.
Τα μήλα σου λιμπίζομαι μα το γκρεμό φοβάμε.
Κι αν το φαβάσε το γκρεμό
έλα απ΄το μονοπάτι.
Θα σου χαρίσω ζάχαρη,
θα σε φιλέψω μέλι...
Είμαι σίγουρη ότι ακόμα και αυτά τα στυφά και ξινά μήλα θα είναι καλύτερα από αυτά τα άνοστα που αγοράζουμε από το Σ/Μ. Καλή εβδομάδα από αύριο!
Δημοσίευση σχολίου