Μακρολεπιώτα η ψηλή...κοινώς Ζαρκαδίσιο!

Το ζαρκαδίσιο είναι το πιό γνωστό ίσως μανιτάρι στην Ελλάδα.
Είναι φαγώσιμο και πολύ νόστιμο.

Οι μεγάλες διαστάσεις ,τα χρώματα , το λεπιδωτό καπέλο ,το διπλό κινητό δακτυλίδι και οι τεθλασμένες ζώνες στο πόδι που δεν κοκκινίζει αν ξυθεί είναι τα στοιχεία αναγνώρισης του μανιταριού. Θα το βρούμε στο δάσος από το Μάιο έως τον Νοέμβριο, συνήθως κατά ομάδες ,σε δάση ,σε άκρες δασών ,κατά μήκος δρόμων , σε ξέφωτα, βοσκοτόπια και θαμνότοπους, σε φωτεινά , ηλιώλουστα μέρη.

Κοινό σε όλων των ειδών τα δάση , ένα από τα πιό γνωστά φαγώσιμα είδη στην Ελλάδα.

Θα το συναντήσεις και με άλλες ονομασίες όπως: Ελαφίνα, Ομπρέλα ,Αδραχτίτης κ.λ.Οπως όλα τα μανιτάρια τα μαζεύουμε σε καλάθια , δεν τα πλένουμε και τα καθαρίζουμε μόνο με ένα βρεγμένο πανί.

Τα ζαρκαδίσια μανιτάρια τα μαγειρεύουμε με πολλούς τρόπους.

Η καλύτερη συνταγή είναι το σνίτσελ (υπάρχει η συνταγή σε παλαιότερη ανάρτηση) και το τουρσί.

Αν είναι μεγάλα τα κόβουμε σε μικρότερα κομμάτια και τα μαγειρεύουμε

Αλεύρι, αυγό , φρυγανιά και το τηγανίζουμε σε ζεστό λάδι , χωρίς να το κάψουμε.

Το συνοδεύουμε με πουρέ πατάτας και φρέσκια σαλάτα.

Αν σας αρέσει στο λάδι σοτάρετε και λίγο σκόρδο.

Τη συνταγή αυτή μπορείτε να την κάνετε και με μανιτάρια του εμπορίου , τα ΠΟΡΤΟ ΜΠΕΛΟ.