Ευχαριστήρια επιστολή

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Κυρία Βέργου - Ευαγγελοπούλου,

Ξεφυλλίζοντας το Βιβλίο σας «Μανιτάρια, από το Δάσος στην Κουζίνα», αισθανθήκαμε ως προσκεκλημένοι συνδαιτυμόνες σ’ ένα τραπέζι με τα πιο νόστιμα, τα πιο σπάνια και τα πιο ακριβά εδέσματα!... Ανοίγοντας το εξώφυλλό του αισθανθήκαμε πως η πόρτα, που για μας τους αμύητους ήταν ¨απαράβατη¨, άνοιξε διάπλατα, για να γευτούμε όλο εκείνο το πλούσιο τραπέζι, που οι αρχαιοελληνικές και ρωμαϊκές εξιστορήσεις από τον Αρχέστρατο τον Συρακούσιο και τον Απίκιο τον Λατίνο το θεωρούσαν Βασιλικό τραπέζι των Υπάτων και των Αυτοκρατόρων. Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που αξιολόγησαν τη μαγειρική ως τέχνη και την αναγόρευσαν ως ύπατη δεξιοτεχνία, ως τέχνη ζωής. Σ’ αυτή την δεξιοτεχνία, σ’ αυτή την τέχνη ζωής, ως οικοδέσποινα ξεκλείδωσες τις γνώσεις σου και μας μύησες, για να ζήσουμε μέσα από τις φαντασιώσεις μας, έστω και για λίγο, ως ¨ξεπεζεύοντες ιππείς¨ μιας άλλης εποχής, όπου οι κανθαρίσκοι, τα βασιλικά, ο αμανίτης του Καίσαρα, οι μορχέλλες και οι τρούφες αποτελούσαν εδέσματα για μυημένους αριστοκράτες. Απενθυλάκωσες από το σακούλι της παράδοσης, από το σακούλι της πρωτομαγείρισσας πεθερά σου, Κλεάνθης Ευαγγελοπούλου, τις παραδοσιακές συνταγές. Και αφού τις εμπλούτισες με την φαντασία σου και την τεχνική σου μας τις σερβίρισες για να αισθανθούμε το άγγιγμα του τόπου μας. Στον τόπο μας οι πρόγονοί μας έχτιζαν τα σπίτια τους με ιδιαίτερο μεράκι και φιλοτεχνία, ως να μην επρόκειτο να πεθάνουν ποτέ και έστρωναν το τραπέζι τους με ευδαιμονική ιεροτελεστία φιλοσοφούντες την εφημερότητα της ζωής. Αυτό το άγγιγμα του τόπου μας, στην εποχή των Μακ – Ντόναλς και της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης, μας δίνει ξεχωριστή αναγνωρισιμότητα, μας προσδίδει θελκτική ταυτότητα και μπορεί να λειτουργήσει ως επιβιωτική δυνατότητα στίς δύσκολες συνθήκες του ανταγωνισμού. Kαι δίνει ένα επιβεβαιωτικό παρόν στο δρόμο της ¨γαστρονομικής Εγνατίας¨ που οδηγεί στην ανάπτυξη.
Μετά την ενορατική, πρωτοποριακή και καινοτόμα πρόταση του Γιώργου Κωνσταντινίδη και την συμβολή του στην καθιέρωση της ενιαύσιας «Μανιταρογιορτής». Την απόφαση του Δήμου Γρεβενών που ανακήρυξε επίσημα την Πόλη μας , ως η «Πόλη των Μανιταριών» και την στόλισε με πανέμορφα μανιταρογλυπτά. Έρχεται τώρα το βιβλίο σας με την τέχνη της μαγειρικής των μανιταριών να συνδέσει την παράδοση με το σήμερα και να ισχυροποιήσει ακόμη περισσότερο την ταυτότητα μας και την επωνυμία μας.
Ένας τόπος χωρίς ταυτότητα και επωνυμία οδηγείται νομοτελειακά από τη ανωνυμία στη λάθρα επιβίωση και στην απώλεια της αυτονομίας του. Τα Γρεβενά της Βασιλίτσας, της Βάλια- Κάλντα, του Βενέτικου και των Μανιταριών είναι τώρα πλέον ένας τόπος με ταυτότητα, ένας τόπος εξωτικού προορισμού. Φτάνοντας στον επίλογο του βιβλίου, η τελευταία του συνταγή μας απογειώνει εντελώς. Στην αχνιστή κατσαρόλα σιγοβράζουν τα «Νεραντζάκια», σκορπίζοντας τις πιο μεθυστικές μυρωδιές και τις πιο γλυκές υποσχέσεις για την ανάπτυξη του τόπου μας. Το βιβλίο σας θα το τοποθετήσουμε στην προθήκη των Γρεβενιωτών δημιουργών.

Σας ευχαριστούμε και σας ευχόμαστε υγεία και δημιουργική δύναμη.

Ο προϊστάμενος,
Ζαγκανίκας Σίμος

Σε μιά τέτοια επιστολή το μόνο που ταιριάζει είναι ένα θερμό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και μιά ΥΠΟΣΧΕΣΗ: Να είμαι πάντα εδώ, να αγαπώ τον τόπο μου, να προσπαθώ και να τολμώ.

Δήμητρα