Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

Ατέλειωτη ...ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΥΠΑΙΘΡΟΣ

Νοιώθω πολύ τυχερή.
Τυχερή που ζω στην Επαρχία
Τυχερή που έχω χωριό για να γεμίζω τις ελεύθερες ώρες μου.
Και ακόμα πιο τυχερή που μπορώ και συμμετέχω σε εκδηλώσεις όπου ο απλός άνθρωπος έχει ακόμη την τιμητική του.
Μόνο που ντρέπομαι κάποιες φορές γιατί τους προσπερνάμε θεωρώντας τους γραφικούς και ξεπερασμένους.
Πόσο άδικοι και πόσο άδειοι είμαστε αλήθεια!
Πολυάσχολοι πάντα και κρυμμένοι πίσω απ΄τα δήθεν προβλήματα μας και τις δικές μας καριέρες και βλέψεις.




Τα τοπία...




Η γιορτή...

Οι άνθρωποί...



Η διασκέδαση...






Οι γεύσεις....



Υ.Γ. Οι φωτογραφίες είναι από την εκδήλωση στη γιορτή του Αγίου Χριστόφορου στο ΜΕΓΑΡΟ ΓΡΕΒΕΝΩΝ.















7 σχόλια:

cook είπε...

κι εγω νοιωθω τυχερη Δημητρα...που μπορω να ζω βλεποντας ανοιχτο οριζοντα και οχι ατελειωτο τσιμεντο...γι'αυτο και δε με νοιαζει να κανω 70 χλ. καθε μερα για να παω και να ερθω απο τη δουλεια...το τοπιο κανει τη μερα εκδρομη :)

πολυ ομορφες οι φωτο...γαργαλιστικες οι γευσεις!

Betty's Cuisine είπε...

Είσαι πράγματι τυχερή...μακάρι να αποφασίζαμε και μεις να φύγουμε από αυτή την αφιλόξενη πόλη - η συνήθεια βλέπεις όμως δεν αφήνει...πολύ ωραίες φωτο!

ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ είπε...

ζηλευω, που θα πάει, ακόμη 2-3 χρόνια έμειναν, τελειωνει και η μικρή από σχολείο και θα πάω και γω σε χωριό, ΖΗΤΩΩΩΩΩΩΩΩ...

χαζό παιδι χαρά γεμάτο θα μου πεις, ναι σα παιδί αισθάνομαι δίπλα στη φύση, έχω φτιαξει ζούγκλα το μπαλκόνι δεν αντέχω άλλο μπετον...........

πουαντερι είπε...

Εισαι πραγματι πολυ τυχερη........σε ζηλευω!!
Μεγαλη υποθεση να ξερεις τον διπλανο σου και να μοιραζεσαι τετοιες εκδηλωσεις με τους γειτονες.
Μεγαλωσα ετσι και ισως γιαυτο να μου λειπει τοσο πολυ αυτη η επαφη με τους ανθρωπους και την φυση,
Σε ζηλευω πολυ!

kiki είπε...

Ναι...είμαστε τυχερές που ζούμε στην επαρχία. Μέσα στη φύση, με ανθρώπινες σχέσεις, με ελεύθερο χρόνο. Ναι... Είμαστε.
Πολύ όμορφο το ανοιξιάτικο τοπίο!

ΕΛΕΝΑ είπε...

Τι να πω??
Τα λένε όλα οι φωτογραφίες σου!
Δεν μένω στην ύπαιθρο, μέσα στο τσιμέντο ζω.
Αλλά τουλάχιστον έχω την τύχη να έχω χωριουδάκι και να ξεφεύγω όσο πιο συχνά μπορώ. Κι εκεί να απολαμβάνω όλη αυτή την ομορφιά:)

Ανώνυμος είπε...

Θα μπορούσαμε δηλαδή να αντιστρέψουμε ένα παλαιό άσμα ώστε να λέει "εγώ δεν θέλω παίδαρο, θα πάω προς το Μέγαρο"