Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Τι σημαίνει να είσαι "φτωχός"

Από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του blog υπήρξαν πολλοί φίλοι/συγγενείς/γνωστοί/απλοί αναγνώστες που στήριξαν αυτή την προσπάθεια. Ένας από αυτούς και ο fuitakos. Στη σελίδα του λοιπόν (www.fuitakos.blogspot.com) διαβάσαμε το παρακάτω κομμάτι το οποίο θεωρώ εξαιρετικό και γι’ αυτό άλλωστε θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας. Είναι πραγματικά ότι πιο ωραίο έχουμε διαβάσει το τελευταίο διάστημα...

"Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό. Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του: «Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;» «Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό. «Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας. Ο γιος απάντησε: Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις. Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές… Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι… Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα… Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας· αυτοί πάλι, σπέρνουν και θερίζουν γι αυτό… Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι… Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό,τι τρώνε έχει αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα… Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους… Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους.Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του…Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:«Σ’ευχαριστώ, μπαμπά, που μας δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε…» fuitakos

Κι όπως λέει και ο fuitakos, Αν δεν πάθεις, πως θα μάθεις...

4 σχόλια:

kiki είπε...

Το έχω διαβάσει κι εγώ. Πολύ σοφό άρθρο!!!

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο το άρθρο, αλλά φανερώτατα ΄ρομαντικό! Ίχνος ρεαλισμού, δυστυχώς. Αγαπητή μου Δήμητρα αν ένα παιδί δεν μάθει από μικρό, από τους γονείς του δε μπορεί να έχει ΔΥΣΤΥΧΩΣ τέτοιες αντιλήψεις. Και τα παιδιά γίνονται όλο και πιο καλομαθημένα ή κακομαθημένα -αν μπορεί να υπάρξει διάκριση μεταξύ των δύο λέξεων. Δεν είμαι υπερβολικός. Αυτή είναι η πραγματικότητα, δε μου αρέσει, αλλά δυδτυχώς αυτή είναι. Και το άρθρο εξωπραγματικό. Αν δεν αλλάξουν οι γονέίς, κανένα παιδί δε θα πει όσα λέει το παιδί του άρθρού.

manetarius είπε...

Καλημέραααα!!!
Απίθανο κείμενο... πωπωωωω...με έστειλες!
Λες γι' αυτό να γυρνάω κάθε χρόνο από τις διακοπές μου με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό;
Τι φτώχια Χριστέ μου μέσα στις ανέσεις...(πολύ Ξανθόπουλος ακούστηκε αυτό;)

Υ.Γ. Όταν σχολάσω θα πάβω τρέχοντας στο σπίτι γι' αυτή τη φοβερή μακαρονάδα πό κάτω!!! Ουουουιιιιι...!!!

lila είπε...

Καλησπέρα σας,έχετε να παραλάβετε το βραβείο Proximidade.Μπορείτε να περάσετε από το ιστολόγιο μου να το πάρετε.
Καλό βράδυ