Για μιά διαφορετική νηστεία...μανιτάρια γιαχνί!

Τα υλικά είναι η βάση κάθε συνταγής.
Όταν ειδικά αυτά τα έχεις σε ποσότητα και σε ποιότητα τότε μπορείς πιο εύκολα και να αυτοσχεδιάσεις και να ξεφύγεις απ' τα συνηθισμένα πιάτα.
Φέτος λοιπόν που τα μανιτάρια ήταν και πολλά και καλά δοκίμασα συνταγές στις οποίες το μανιτάρι είναι το κυρίαρχο υλικό και όχι συμπλήρωμα, συνοδευτικό ή γαρνίρισμα.

Ένα λοιπόν απ' τα πιάτα αυτά σας παρουσιάζω σήμερα.


Υλικά:

4 μεγάλα μανιτάρια κομμένα σε μικρά κομματάκια , ότι μανιτάρια έχουμε

4 κρεμμύδια ξερά

4 φρέσκα κρεμμυδάκια

2 ώριμες ντομάτες

2 φύλλα δάφνη

Φρέσκο δυόσμο

Μαϊντανό

Αλάτι, πιπέρι

Σκόρδο

Ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί

Λίγη κόκκινη πιπεριά καυτερή

Ενα ποτηράκι του κρασιού λάδι

Ψιλοκόβουμε τα κρεμμύδια και τα σωτάρουμε με το λάδι, προσέχουμε να μην τα κάψουμε.
Προσθέτουμε τα μανιτάρια , ψιλοκομμένα και αυτά και συνεχίζουμε το σωτάρισμα.

Προσθέτουμε όλα τα άλλα υλικά και δύο ποτύρια του νερού νερό και βράζουμε το φαγητό
σε χαμηλή φωτιά μέχρι να μείνει μόνο με το λάδι του.

Το φαγητό αυτό μπορεί να σερβησισρεί σαν πρώτο πιάτο ή να το συνοδεύσουμε με μακαρόνια ή ρύζι.
Μια πολύ καλή συνταγή για αυτές τις μέρες της νηστείας.

Καλή επιτυχία ...σε όσους τη δοκιμάσουν.

Ξύλινες διαδρομές...WOOD PRINSA PEACE

Θόδωρος Καραγιάννης - Πεύκη και Ρόμπολο!

Ο Θόδωρος Καραγιάννης είναι Γρεβενιώτης και είναι ο ιδιοκτήτης της Μανιταροταβέρνας ΑΥΛΑΙΣ

Στις αμέτρητες εξορμήσεις του στις πλαγιές της Πίνδου για τη συλλογή των μανιταριών έβρισκε διάφορα πετρώματα και ξερά ξύλα από αιωνόβια πεύκα και ρόμπολα.

Τα ξύλα του τράβηξαν ιδιαίτερα την προσοχή τόσο για την αντοχή τους στο χρόνο όσο και για τα διάφορα σχέδια που παρέπεμπαν σε μοναδικές μορφές -με ιδιαίτερη κίνηση-ζώων ,πουλιών, ερπετών κ.λ.π.

Από απλή περιέργεια άρχισε να μαζεύει μερικά από αυτά και με απλά εργαλεία κατσαβίδια και μαχαιράκια άρχισε να καθαρίζει τις σάπιες επιφάνειε.Διαπίστωσε ότι η καρδιά του ξύλου που απέμεινε μετά τον καθαρισμό ήταν σκληρή , λεία και με εντυπωσιακά σχέδια.

Στη συνέχεια προχώρησε παραπέρα।Χρησιμοποίησε και μικρούς τροχούς κάνοντας καθαρισμό πιο συστηματικό ενώ με την προσθήκη βερνικιού έδωσε στο ξύλο λάμψη και ομορφιά.

Σήμερα μετά από τρία χρόνια 100πλέον ξύλινες κατασκευές μικρές και μεγάλες κοσμούν την μανιταροταβέρνα του στα Γρεβενά, ενώ άλλα 100παραμένουν σε αποθηκευτικούς χώρους.

Η αρχική του περιέργεια έγινε στην πορεία χόμπ.Σήμερα ο Θόδωρος Καραγιάννης στις ώρες που θέλει να χαλαρώσει από τη δουλεία του ασχολείται συστηματικά και με πολύ μεράκι με την επεξεργασία ξύλινων ευρημάτων κατά κύριο λόγο από μαύρη Πεύκη και Ρόμπολο.

Στις προθέσεις του δεν είναι να πουλήσει τις κατασκευές του।Τις θεωρεί κομμάτια των διαδρομών του στα δάση και βλέπει σε καθένα από αυτά κάτι από τις ομορφιές και τη γοητεία της Γρεβενιώτικης φύσης που ιδιαίτερα αγαπά.

Το κέρδος του απ' όλη αυτή την προσπάθεια όπως ο ίδιος παραδέχεται είναι πως τώρα γέμισε τον ελεύθερο χρόνο του ευχάριστα και δημιουργικα.

Και ακόμη πως εκτός από την μεγάλη του την αγάπη ...ΤΑ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ έχει έναν επιπλέον λόγο να επισκέπτεται τακτικά τις δασωμένες πλαγιές.

Υ.Γ. Α ισθάνομαι περήφανή για δύο λόγους:

Είναι Γρεβενιώτης ...ΜΑΝΙΤΑΡΟΦΙΛΟΣ

Είναι και ανεψιός μου.

Λίγο πριν ...ΧΕΙΜΩΝΙΑΣΕΙ!

Χειμώνας προ των πυλών!
Σε λίγο χειμωνιάτικα λευκά τοπία, χειμωνιάτικες γιορτές, χειμωνιάτικες διακοπές
Και μπορεί ο καλός φετινός Νοέμβρης να μας κάνει να τα βλέπουμε μακρινά, είναι όμως τόσο πολύ κοντά.
Επέλεξα για σήμερα τις τελευταίες εικόνες, τα τελευταία χρώματα λίγο πριν χειμωνιάσει.
Και ακόμη κάποια σημάδια ...που δείχνουν πως ο χειμώνας είτε μας αρέσει , είτε όχι ...ΕΡΧΕΤΑΙ!

Τα πουλιά έφυγαν!

Οι φωλιές τους ερήμωσαν...

Τα λουλούδια στους κήπους των χωριών , ακόμη και των πιο ορεινών παραμένουν ολάνθιστα.

Τα φύλλα των δένδρων έπεσαν....

κι όσο κι' αν επιμένει η αγριομηλιά να κρατάει σφιχτά τους καρπούς της ...

γρήγορα θα κουραστεί και παγωμένη θα τους αποχωριστεί!

Πρωταγωνιστούν τα χρυσάνθεμα ή Αγιοδημητριάτικα...όπως συνηθίζουμε να τα λέμε.

Με μεγάλη ποικιλία σε χρώματα...

και σχέδια...

Λευκά, κίτρινα...

Καμαρωτές και ...οι μολόχες, γεράνια

με την ψευδαίσθηση ότι στολίζουν καλοκαιριάτικα μπαλκόνια.

Κατιφέδες ή κατφιδάκια...

με εντυπωσιακές αποχρώσεις...

Γύφτισσες μοναχικές που φυτρώνουν όπου υπάρχει χώμα και φως όλες σχεδόν τις εποχές.

Μικρά σκυλάκια γαντζωμένα κυριολεκτικά στην πέτρα...

αρνούνται πεισματικά να ...μαραθούν

Όλα πανέμορφα με κάθε λογής χρωματισμούς.Κοιτώντας τα όμως θαρρείς πως είναι και λίγο μελαγχολικ.Λες και διαισθάνονται ότι σε λίγο δεν θα υπάρχουν...θα τα κάψει το τσουχτερό κρύο και πρωινή πάχνη!

Και 'ότι περισσέψει θα το σκεπάσει αργότερα το λευκό πέπλο του χιονιού.
ΑΞΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΜΕ!!!

Σαν θα χειμωνιάσει σε λίγο θα τα νοσταλγούμε.
Αν και είμαστε λίγο επιπόλαιοι και αχάριστοι εμείς οι άνθρωπο.Γρήγορα θα ξεχάσουμε και θα πάμε σε άλλα: Στα χιονισμένα έλατα, στα αναμμένα τζάκια , τα κρεμασμένα κρούσταλλα των σπιτιών , στους γεμάτους στολίδια δρόμους .
Στον όμορφο χειμώνα και ύστερα στην πολύχρωμη άνοιξη...στον ασταμάτητο κύκλο της ζωής και της φύσης.

Υ.Γ.Περνάμε δύσκολες στιγμές και θα περάσουμε σίγουρα ακόμη δυσκολότερες।Ας κρατήσουμε όμως ακριβό φυλακτό αυτές τις απλές καθημερινές στιγμές, τις εικόνες που εναλλάσσονται τις μικροχαρές της ζωής , την ομορφιά που απλόχερα η φύση μας χαρίζει।Αυτά είναι δικά μας και δεν μπορεί να μας τα στερήσει κανένα Δ.Ν.Τ. και καμιά ΤΡΟΙΚΑ!!!

Κοτόπουλο σνίτσελ...με μανιτάρια

Υλικά: 4 φιλέτα κοτόπουλο χτυπημένα

1 αυγό

1 κούπα αλεύρι

1 κούπα φρυγανιά τριμμένη

2 κούπες κομμένα μανιτάρια σε μέτρια κομμάτια αγαρικά

1 κρεμμύδι

1 ντομάτα ψιλοκομμένη

1 ποτήρι λευκό κρασί.

Αλάτι-πιπέρι –λάδι για τηγάνι

Εκτέλεση :

1. Αλατοπιπερώνουμε τα φιλέτα του κοτόπουλου και αφού τα περάσουμε από το αλεύρι, το χτυπημένο αυγό και από την φρυγανιά τηγανίζουμε τα φιλέτα και τα κρατάμε κάπου ζεστά..
2. Σοτάρουμε το κρεμμύδι με λίγο λάδι, ρίχνουμε τα μανιτάρια και συνεχίζουμε το σοτάρισμά μέχρι τα μανιτάρια να ροδίσουν.
3. Ρίχνουμε τη ντομάτα το αλάτι, το πιπέρι και ένα ποτήρι του κρασιού λευκό κρασί. Βράζουμε τη σάλτσα μέχρι να απορροφηθούν όλα τα υγρά.
4. Σερβίρουμε το κοτόπουλό και ρίχνουμε τα μανιτάρια από πάνω .

Συνοδεύουμε το φαγητό με βρασμένο ρύζι και φρέσκια σαλάτα.

Μικρό μυστικό:

Πάνω στο το σνίτσελ ψιλοκόβουμε φρέσκο πράσο ή φρέσκο κρεμμύδι.

Γλυκό του κουταλιού...κολοκύθα.

Το φίλο σου κέρασε … γλυκό του κουταλιού
Και τον εχθρό σου πάστα! Έλεγε η γιαγιά μου και ήθελε να μας τονίσει πόσο καλό είναι το γλυκό του κουταλιού και πόσο βλαβερό το γλυκό του ταψιού .
Πάντα είχε στο ντουλάπι της ένα βάζο με γλυκό της εποχής . Ο επισκέπτης έπρεπε οπωσδήποτε να φάει μία κουταλιά γλυκό και να πιει ένα κρύο νερό!
Έτσι λοιπόν με τις δικές της συνταγές φτιάχνουμε κάθε εποχή το γλυκό του κουταλιού για μας αλλά και για τους φίλους μας .

Αυτή την εποχή η κολοκύθα έχει την τιμητική της...δεν γίνονται όλες οι κολοκύθες γλυκό।

Αυτές οι μεγάλες άσπρες και σκληρές είναι οι κατάλληλες

Υλικά: ένα κιλό κολοκύθα βγαλμένη με την αρίδα (ένα ειδικό μηχάνημα) ή στρόγγυλες μπάλες με το μηχάνημα που βγάζουμε τις στρόγγυλες πατατούλες. Αν βρούμε στη λαϊκή αγορά αγοράζουμε την κολοκύθα έτοιμη.
1,5 κιλό ζάχαρη
5 ποτήρια νερό
1 κούπα τσαγιού μέλι
2 βανίλιες ή 2 κλαράκια αρμπαρόριζα
½ του χυμό ενός λεμονιού.
1 κουταλιά ξινό (σε σκόνη)
Μία κούπα λυωμένη ασβέστη.

Σε μία λεκάνη βάζουμε νερό , ρίχνουμε τον ασβέστη και κάνουμε ένα αραιό μείγμα .Βάζουμε μέσα τα κομμάτια της κολοκύθας και τα αφήνουμε για 2 ώρες περίπου.

Ξεπλένουμε με χλιαρό νερό την κολοκύθα πολύ καλό και πολλές φορές για φύγει ο ασβέστης. Με πολύ καυτό νερό τη ζεματίζουμε και την αφήνουμε με το καυτό νερό για 10 λεπτά. Στη συνέχεια τη βάζουμε σε κρύο νερό μέσα στο οποίο έχουμε λιώσει το ξινό και την αφήνουμε για μία ώρα.

Σε μία κατσαρόλα βάζουμε την ζάχαρη ,το μέλι και το νερό και το βράζουμε για 5 λεπτά। Ρίχνουμε τα κομμάτια της κολοκύθας μέσα στο σιρόπι και χαμηλώνουμε τη φωτιά. Κατά την διάρκεια του βρασμού αφαιρούμε τον αφρό που δημιουργείτε στην επιφάνεια της κατσαρόλας. Μετά από μισή ώρα κλίνουμε την φωτιά και αφήνουμε το γλυκό να κρυώσει. Την άλλη μέρα ξαναβράζουμε το γλυκό μας για να δέσει το σιρόπι .Πριν το κατεβάσουμε από τη φωτιά ρίχνουμε το χυμό του λεμονιού ,τις βανίλιες ή την αρμπαρόριζα και αφού πάρει μία βράση κατεβάζουμε το γλυκό από τη φωτιά και το σερβίρουμε σε αποστειρωμένα βάζα.

Κλείνουμε με καινούρια καπάκια και γυρίζουμε τα βάζα ανάποδα μέχρι να κρυώσει το γλυκό μας.

Μικρό μυστικό: Αν θέλουμε να είναι το σιρόπι μας γυαλιστερό πριν το κατεβάσουμε από τη φωτιά ρίχνουμε μέσα 2 κουταλιές γλυκόζη και ανακατεύουμε πολύ καλά. Το γλυκό μας θα πάρει πολύ ωραίο γυαλιστερό χρώμα.