Δέκα χρόνια τώρα ,ξημερώνει Δευτέρα ,στηνπλατεία Αιμιλιανού.
Δέκα χρόνια και είσαι κομμάτια.
Με μιά βαλίτσα στο χέρι, με μιά απόδειξη στην τσέπη, με ένα καπέλο στα μυαλά.
Δέκα χρόνια κομμάτια.
Μεθυσμένο πλάσμα, σε έχω δει κουρασμένο και γελαστό τα χαράματα.
Εχεις χορέψει,ιδρώνει το αυτί σου τελικά με τα χάλκινα.Κι όσα κομμάτια άφησες πίσω, ενώνονται εδώ...
Εγω, το μαύρο καπέλο και κάποιοι φίλοι, μέσα της δεκαετίας του '00 πάμε στα Γρεβενά. Φτάνουμε μεσημέρι και όσο τρώμε βλέπουμε τον κόσμο που έχει αρχίσει να κυκλοφορεί να φοράει μαύρα καπέλα. Όσο πέφτει η νύχτα μαζεύεται κρύο. Μαζεύονται άνθρωποι.Πολλά μαύρα καπέλα .Μαύρα παλτό. Μου βάζουν φούμο στο πρόσωπο.Μεταμφίευση. Είναι βράδυ και από 'ενα μπαλκόνι , μία ομάδα ανθρώπων παρατάσεται με πνευστά και κρουστά ανά χείρας. Δίνει το σύνθημα . Ο κόσμος χαλάει...εδώ είναι βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε!
Σε αυτή την βαλκανική, χάλκινη αναρχία, σε αυτην την διαπραγματεύσημη αποκριάτικη παράδοση , κυρίαρχη είναι η δυναμική αναβίωση του χθές στο σήμερα , μέσα από τα παλλόμενα κρουστά που εναλλάσονται με μελωδικούς ψιθύρους.
...Στα ανακατωσάρια ήρθα σε επαφή με ανθρώπους που είχαν τα ίδια εφηβικά αδιέξοδα, που όμως, πιο τολμηροί από μένα, ξύπνησαν τα ονειρά τους και βρήκαν μιά ιδέα: Ανακάτεψαν μελαγχολία, ποιότητα και πίεση της καθημερινής οργής, κούρδισαν το μείγμα και έπειτα άφησαν να ακούγεται ο ήχος μιάς πόλης που γιορτάζει...
...γλέντα το.
έμπα στο χορό
άσπρο φουστανάκι
πάτημα ελαφρό..
...Ηπαλιά χαμένη γιορτή
έφτασε ως εμάς
για να ξανακερδηθεί και φέτος.
...Μιλάμε την γλώσα της καρδιάς, αφού είναι όλα σε τούτο το θεσμό από καρδιάς!
...Ταξιδεύουμε στο χθές μέσα από το σήμερα , με χρώματα, αρώματα , γεύσεις και ήχους...
...ήχοι απ' τη γη στο χρόνο ζουν...σαν μεγαλώνουν οι ψυχές να φτάσουν στην κορφή που 'ναι γεμάτη χιόνι μαύρο απ' τους καπνούς...
...Από σημεία σε σημεία ο κόσμος είναι πυκνός...
...Μία μπάντα με χάλκινα στη γωνία μεταφέρει κλασικούς ήχους και όταν απομακρύνεται , μια άλλη μπάντα σε μιά άλλη γωνιά συνεχίζει σε ανάλογο ρυθμό...
Καλή Αποκριά!!!
Υ.Γ. Τα κείμενα της ανάρτησης είναι αντεγραμμένα από το φυλλάδιο που έκαναν τα παιδιά για τα φετινά Ανακατωσάρια...να είστε παιδιά μου πάντα καλά και πάντα εδώ!!!
Τα χιόνια λιώσαν και τα βλέπουμε πλέον στα βουνά...
Χείμαροι και ποτάμια γέμισαν καθαρά νερά...
Τα χιονολούλουδα ξεπρόβαλαν βιαστικά...
Λουλούδιασαν οι πλαγιές...
Και ο ουρανός πεντακάθαρος...
Θεώρησα σκόπιμο να κάνω την συγκεκριμένη ανάρτηση σαν ένα μικρό μήνυμα αισιοδοξίας κόντρα στην απαισιοδοξία όσων τελευταία ακούμε και βλέπουμε! Γιατί οι μικροχαρές και οι ομορφίες της ζωής και πολλές είναι και δεν στοιχίζουν . Αρκεί να έχουμε το χρόνο και τη διάθεση να τις ανακαλύψουμε και να τις απολαύσουμε!
