Στην μακρινή πατρίδα μου...στους κλώνους της αμυγδαλιάς, σμίγουν ανθοί και χιόνια...
7 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Μπράβο, καταπληκτικές φωτογραφίες, αν παρέθετες και όλο το ωραίο ποίημα, ακόμα καλύτερα. Εχω την εντύπωση ότι τα κλαδιά με τα κίτρινα άνθη είναι (άγριας) κρανιάς, ή κάνω λάθος; Προσπαθώ χρόνια να τη βρώ στα φυτώρια.
Πω πωωωωω!!! Τι υπέροχες φωτογραφίες είναι αυτές Δημητρά μου!!! Εξαιρετικές!! Χρόνια Πολλά για την σημερινή μεγάλη μας ημέρα, σε όλους τους Ελληνες, σε όλον τον κόσμο:)
Καλημέρα ...φίλε ανώνυμε. Συγκινήθηκα με το ποίημα. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Δεν ξέρω άπο που είσαι για να σου στείλω μια άγρια κρανιά. Στο χωριό μου στο δάσος έχει πάρα πολλές και τώρα είναι ανθισμένες και πανέμορφες
Ευχαριστώ για την προσφορά μιας άγριας κρανιάς. Νάχουμε όλοι την αντοχή της. Ναι θα βρώ μια στα δάση. Μέσα στα δάση με την πρόωρη άνθιση δίνει το μήνυμα του τέλους του Χειμώνα. Υπάρχουν κρανιές με μεγάλα εύγεστα κράνα (που γίνονται λικέρ, θα γνωρίζεις καλύτερα) Ναι έχεις δίκιο, μπορεί κανείς να ξεριζώσει ένα φυντάνι κρανιάς από κρανιά που γνωρίζει τι καρπούς δίνει. Από σπόρους κράνων δύσκολα φυτρώνει, γιατί όπως μου λένε θέλουν πρώτα ...αφύπνιση με κρύο ή μέσω των άγριων ζώων του δάσους.
7 σχόλια:
Μπράβο, καταπληκτικές φωτογραφίες, αν παρέθετες και όλο το ωραίο ποίημα, ακόμα καλύτερα.
Εχω την εντύπωση ότι τα κλαδιά με τα κίτρινα άνθη είναι (άγριας) κρανιάς, ή κάνω λάθος;
Προσπαθώ χρόνια να τη βρώ στα φυτώρια.
Η Πατρίδα μας
«Ξένε που μόνος κι έρημος
σε ξένους τόπους τρέχεις,
πες μου, ποιος είναι ο τόπος σου
και ποια πατρίδα έχεις;»
«Τη μακρινή πατρίδα μου
πάντα ποθώ στα ξένα.
Εκεί τα χρόνια της ζωής
περνούν ευλογημένα.
Εκεί κι ο θάνατος γλυκός,
κι αφού κανείς πεθάνει,
έχει στο μνήμα του Σταυρό,
καντήλι και λιβάνι.
Στ' αγαπημένο μου χωριό
χαρές πάντα και γέλια,
στ' αλώνια τραγουδιών φωνές
ξεφάντωμα στ' αμπέλια.
Κι όταν χορεύει η λεβεντιά
στης Πασχαλιάς τη μέρα,
βροντοκοπά το τύμπανο
και κελαηδεί η φλογέρα.
Στη μακρινή Πατρίδα μου
έχει ευωδιά και χάρη
το ταπεινότερο δεντρί,
το πιο φτωχό χορτάρι.
Στους κλώνους της αμυγδαλιάς,
σμίγουν ανθοί και χιόνια
και φέρνουνε την άνοιξη
γοργά τα χελιδόνια.
Στων μαγεμένων της βουνών
τα μαρμαρένια πλάγια,
γλυκολαλούν οι πέρδικες
και κλαίει η κουκουβάγια.
Η ασημένια θάλασσα
μ' αφρούς την περιζώνει
κι ο ουρανός με τ' άστρα του
τη χρυσοστεφανώνει.
Τη μακρινή Πατρίδα μου,
πριν η σκλαβιά πλακώσει,
τη δόξαζ' η παλληκαριά,
τη φώτιζεν η γνώση.
Και τώρ' από τη μαύρη γη,
τη γη τη ματωμένη,
πρόβαλε παλ' η ελευθεριά
σαν πρώτα αντρειωμένη».
«Φτάνει τη χώρα που μου λες,
τη γνώρισα, την είδα,
τη μακρινή Πατρίδα σου
έχω κι εγώ Πατρίδα».
Πω πωωωωω!!!
Τι υπέροχες φωτογραφίες είναι αυτές Δημητρά μου!!!
Εξαιρετικές!!
Χρόνια Πολλά για την σημερινή μεγάλη μας ημέρα, σε όλους τους Ελληνες, σε όλον τον κόσμο:)
Καλημέρα ...φίλε ανώνυμε.
Συγκινήθηκα με το ποίημα.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Δεν ξέρω άπο που είσαι για να σου στείλω μια άγρια κρανιά.
Στο χωριό μου στο δάσος έχει πάρα πολλές και τώρα είναι ανθισμένες και πανέμορφες
Ευχαριστώ για την προσφορά μιας άγριας κρανιάς. Νάχουμε όλοι την αντοχή της. Ναι θα βρώ μια στα δάση.
Μέσα στα δάση με την πρόωρη άνθιση δίνει το μήνυμα του τέλους του Χειμώνα.
Υπάρχουν κρανιές με μεγάλα εύγεστα κράνα (που γίνονται λικέρ, θα γνωρίζεις καλύτερα)
Ναι έχεις δίκιο, μπορεί κανείς να ξεριζώσει ένα φυντάνι κρανιάς από κρανιά που γνωρίζει τι καρπούς δίνει.
Από σπόρους κράνων δύσκολα φυτρώνει, γιατί όπως μου λένε θέλουν πρώτα ...αφύπνιση με κρύο ή μέσω των άγριων ζώων του δάσους.
Πω πω χιόνιιιιιιιιιιιι!!! Λέμε κι εμείς πως έχουμε χειμώνα...
Κρανιά εδώ δυστυχώς δεν... Θέλει κρύο. Έτσι δεν φτιάχνω λικεράκι κράνα. Μου γλύτωσε!
ουαου!!!
μοναδικη ομορφια!
Δημοσίευση σχολίου