Το όνομα: Το φεγγάρι κάνει βόλτα...
ότι πιό νοσταλγικό, ρομαντικό,πρωτότυπο και δεμένο με
τον τόπο και το χώρο.
Τόπος: Χρυσαυγή Βοϊου-Κοζάνης
Ενα παραδοσιακό πετρόχτιστο χωριό με πέτρινο γεφύρι,μύλο ,καταράκτες.κ.λ.
λειτουργούσε καφενείο.Οι εμπνευστές:Δύο νέοι άμθρωποι η Μπούσιου Βαλεντίνα και ο Ανδρέας Βοσινάκης που δραστηριοποιούνται επαγγελματικά στη Θεσσαλονίκη ξεπλήρωσαν με την απόπειρα τους αυτή την αγάπη και το μεράκι τους για το χωριό και την παράδοση.
Σέρβις-υποδοχή: Ανθρωπιά, φιλοξενία, ζεστασιά, χαλάρωση, ποιότητα.
παλιές νοσταλγικές εποχές.
Περιβάλλον: Πέτρα και ξύλο ανέπαφο απ΄το χρόνο αρμονικά δεμένο.
του να είναι πολύχρονα και νάναι καλά τα παιδιά που τόλμησαν...
πέστε μία καλημέρα κι΄ίσως θα συμφωνήσετε μαζί μου και το
βολτάρισμά του φεγγαριού θα σας προλάβει δίπλα στην παλιά σόμπα
με τα καυσόξυλα να απολαμβάνετε τα παραδοσιακά και σύγχρονα
εδέσματα της ΒΑΛΕΝΤΙΝΑΣ και την καταπληκτική μουσική του
ΑΝΔΡΕΑ.
Είμαι σίγουρη πως θα παραδεχτείτε ότι το σήμερα και το χθές δεν
απέχουν πολύ. Και η ξεκούραση και η χαλαρωση δεν θέλουν και πολλά
πράγματα, φτάνει ίσως μία διαφορετική πρόταση-ιδέα...
Να τι γράφουν η Βαλεντίνα και ο Ανδρέας για την απόφαση τους στη σελίδα τους
Να τι γράφουν η Βαλεντίνα και ο Ανδρέας για την απόφαση τους στη σελίδα τους
http://www.feggari.gr/
Το κατώι του σπιτιού μας, εκεί όπου η γιαγιά φύλαγε τα κιούπια με τα τουρσιά, τον μπάτζιο, το μπατζιοτύρι (φέτα), το ξυνοτύρι ή ανεβατό, το παστό χοιρινό, τα μήλα τα κυδώνια, το κρασί και την τσιόμπριτσα (ρίγανη).Αυτό το κατώι φτιάξαμε παραδοσιακό καφενεδάκι ακολουθώντας τα ίχνη των παππούδων, που σαν καφενεδάκι το λειτούργησαν την δεκαετία του '40. Με διάθεση να γυρίσει η μνήμη σε γεύσεις που μας μεγάλωσαν και σε εικόνες που πάντα μας θυμίζουν τα παλιά...
Το κατώι του σπιτιού μας, εκεί όπου η γιαγιά φύλαγε τα κιούπια με τα τουρσιά, τον μπάτζιο, το μπατζιοτύρι (φέτα), το ξυνοτύρι ή ανεβατό, το παστό χοιρινό, τα μήλα τα κυδώνια, το κρασί και την τσιόμπριτσα (ρίγανη).Αυτό το κατώι φτιάξαμε παραδοσιακό καφενεδάκι ακολουθώντας τα ίχνη των παππούδων, που σαν καφενεδάκι το λειτούργησαν την δεκαετία του '40. Με διάθεση να γυρίσει η μνήμη σε γεύσεις που μας μεγάλωσαν και σε εικόνες που πάντα μας θυμίζουν τα παλιά...
1 σχόλιο:
Τι όοοοομορφο!!!
Πόσο μου αρέσουν τα παραδοσιακά μαγαζάκια!!!
Μακάρι να ήμουν κοντά, είναι σίγουρο ότι θα το επισκεπτόμουνα.
Που ξέρεις όμως??
Ισως κάποια στιγμή βρεθώ προς τα εκεί:)
Δημοσίευση σχολίου